In het leger weten ze het allang, je overstijgt jezelf wanneer je deel uitmaakt van een collectief geheel:

armies do not walk in step for exercise (Paul Byers 1977).

Er ontstaat een verbintenis met elkaar, een gevoel van grootsheid, van grenzeloosheid.

Verbinden is de essentie van ieder sociaal wezen, het gebeurt overal om ons heen. Zowel in het groot als in het klein. Bijvoorbeeld als grote zwermen spreeuwen hun adembenemende luchtshows weggeven. Of als 2 paarden samen voor de wagen worden gespannen. Na enige tijd vormen ze samen een dynamisch geheel. Voor de kar maar ook in hun prive leven kunnen ze onafscheidelijk worden. Het lijkt alsof ze één individu zijn geworden. Twee zielen één gedachte. Gesynchroniseerd voortbewegen schept een band (“muscular bonding”) bij alle sociale dieren inclusief de mens, de dansvloer is immers de bron van menig relatie. Op het paard, achter op de fiets of in een verhitte discussie passen wij ons aan, aan het tempo/de toon die is gezet. Niet zelden gebeurt dit “aanpassen” onbewust, zo ook bij het zien van de gapende medemens die ons onwillekeurig “besmet”. Misschien moet je zelfs al gapen terwijl je dit leest. Andersom werkt het net zo, éénheid creëert synchronie. Fotografeer een dravende merrie met een veulen aan de voet en in veel gevallen lopen ze synchroon. Door éénheid is er orde, een swingend onvermoeibaar geheel waarin alles klopt. Een proces dat energie oplevert waar het alternatief energie kost.

Om met je paard deze vloeiende, prettige manier van samen zijn/bewegen te bereiken moet je je aan willen en kunnen passen. Jezelf open stellen, bereid zijn aandacht te schenken aan wat de ander doet, in je opnemen hoe, invoelen en anticiperen. Samen synchroon voortbewegen is meer dan alleen ‘staan-zitten’ of een andere vorm van fysieke activiteit. Er is geen sociaal gezag, hiërarchie of leiderschap, in plaats daarvan is er (gedeeld) initiatief, samen-werking en plezier. Er is een verbinding die niet ontstaat vanuit je hoofd maar ontstaat vanuit je hart. Deze verbinding staat voor liefde, gelijkwaardigheid en het hier en nu. Deze verbinding kan ontstaan op het paard maar ook door gewoon met het paard te ‘zijn’. Paarden zijn ontvankelijk voor onze gevoelens en ervaringen en zijn bereid hierop te anticiperen. Leven is bewegen en dat doe je het beste met de stroom mee.

Met dank aan fotograaf Reindert Jansen en eigenaresse van Safiyya, Sadeek en Bint Ghaniya Monique Lankhaar.

Voor meer informatie over dit onderwerp:

* Frans de Waal – Een tijd voor empathie, Amsterdam, Contact, 2009

*Julie A. Smith en Robert W. Mitchell – Experiencing Animal Minds, An anthology of Animal-Human encounters, Columbia University Press, 2012

Hoofdstuk 7 is in te lezen op internet: Gala Argent- Toward a Privileging of the Nonverbal: Communication, Corporeal Synchrony, and Transcendence in Humans and Horses http://www.academia.edu/1598658/Toward_a_Privileging_of_the_Nonverbal_Communication_Corporeal_Synchrony_and_Transcendence_in_Humans_and_Horses