Boombladeren en takken uit onze schitterende natuurbossen zijn erg populair bij paarden. De harde sterke structuur van bladnerven, takken en bast zijn voor veel paarden een welkome aanvulling net als het scala aan voedingsstoffen. Ook ik struin de bossen af nadat het gestormd heeft/de gemeente snoeiwerkzaamheden heeft verricht, of als menig naaldboom is gezwicht onder het gewicht van de sneeuw.

Bij het verzamelen van takken/bladeren voor de paarden, let erop:

– dat de takken enigszins vers/levend zijn. Dan zijn de takken nog vrij van  insecten die in het bos thuis horen. Bovendien zijn de takken juist vers voedzaam voor onze paarden.
– er niet teveel zand aan de takken en bladeren zit in verband met het risico op zandkoliek
– dat er op takken van de eik geen spinsels zitten en/of er veel bladeren zijn aangegeten door rupsen in verband met de eikenprocessierups.
– neem géén takkenmateriaal mee die in planten hebben gelegen die je niet vertrouwt/herkent.
– in het bos wordt wel eens snoeiafval gedumpt, dit is in de regel nìet geschikt voor paarden.
– géén takken van sparren en géén takken van acacia voor de paarden
– esdoorn voor de zekerheid in het najaar vermijden

De afgebroken/gesnoeide takken waar ik mijn paarden geregeld blij mee maak zijn:

– eik
– beuk
– iep
– populier
– esdoorn
– wilg
– berk
– linde
– hazelaar
– lariks
– els
– tamme kastanje

Wel ben ik altijd voorzichtig met takken als er jonge (vaak groene) vruchten aan groeien.

Als de bladeren zijn opgegeten, laat dan de takken gerust nog wat langer in de wei liggen (niet in de modder) want in veel gevallen komt de bast ook nog aan de beurt.